Vechtsporten groeien in Nederland steeds meer aan populariteit. De associatie die veel mensen hebben met deze tak van sport is veelal negatief, en de idee heerst dat vechtsporten agressie opwekken. Beloften van vechtsport onderzoekt of deze veronderstelling terecht is en bekijkt of er niet ook een sociaal integrationele functie aan vechtsporten is.

Vechtsporten zijn populair onder Nederlandse jongens en meisjes met uiteenlopende etnische achtergronden. Vanuit de filosofie van de traditionele Oosterse vechtsporten zou deelname onder meer bijdragen tot meer zelfvertrouwen, discipline en respect en tot agressieregulering. In de publieke opinie hebben vechtsporten echter ook een imago als sporten voor ‘straatvechters’ die agressief gedrag juist kunnen versterken.

Binnen het overheidsprogramma ‘Meedoen alle jeugd door sport’ heeft de KNKF van 2006-2010 bij honderd sportsportscholen en verenigingen (onder andere karate, boksen, taekwondo, kickboksen en aikido) invulling gegeven aan het project ‘Tijd voor Vechtsport’. Binnen dit kader heeft het W.J.H. Mulier Instituut uitgebreid onderzoek gedaan naar de psychosociale betekenissen en effecten van vechtsport. De uitkomsten hiervan staan beschreven in Beloften van vechtsport. Zowel de harde cijfers als de inzicht gevende verhalen uit interviews en observaties laten zien dat vechtsport een belangrijke bijdrage kan leveren aan weerbaarheid, agressiebeteugeling en persoonlijke groei. Juist voor maatschappelijk kwetsbare jeugd biedt vechtsport mogelijkheden tot het verbeteren van hun psychosociale welzijn en maatschappelijke (re-)integratie. Gekwalificeerde vechtsporttrainers met sportinhoudelijke én pedagogische kennis en vaardigheden vormen hierbij een sleutelrol. De opgetekende ‘harde’ en ‘zachte’ resultaten laten zien dat vechtsport geen wondermiddel is dat altijd werkt, maar tonen vooral ook de inspirerende persoonlijke én maatschappelijke beloften van vechtsport.

Auteurs: Agnes Elling & Ester Wisse